Hoxe non teño moitas palabras: Simplemente vou aproveitar pra desexarvos a todas, a felicidade. Polo menos, ás que vos encontredes na súa procura.
Sei que pode resultar, esta que estades a ler, unha entrada estraña. Se cadra se vos digo que son as 19.30 horas, e que é domingo, me entenderedes un pouquiño mellor. En fin, desas tardes nas que non te encontras con forzas, desas tardes nas que as nubes levan o protagonismo... I é nese intre, cando observas o teu redor, e ve-la choiva caer de maneira pachorrenta pero a vez constante, cando pensas só en relaxarte e deixar que os aparellos pensen por ti.
Déixovos aquí unha reportaxe que vin hoxe nun deses aparellos que, ás veces, non teñen tanto de 'caixa tonta'.
(Non dou posto o link pero podedes entrar neste enderezo)
http://www.rtve.es/alacarta/la2/ultimos/index.html#698372
Bicos a todas e un ''quérote'' a quen de min o queira!
2 comentarios:
Moi boa entrada sí señor, todos temos ese momento no que non deixamos levar pola rotación terrestre. Un saudo
íache por aqui un comentario o outro día..pero entre que acababa de ver o vídeo e chegaban unhas amigas esquecinme...A verdade e que docus como ises fan que nos poñamos a pensar no torpes e insensible que somos..cómo será o futuro que nos agarda, negro, por certo e cómo estan as cousas...mandoche un super biko!!! a ver cando teño a oportunidá de volver a verte..lembra que che debo unhas clases de pandeireta!!!!
Publicar un comentario